PORTUGAL POLITICAL SYSTEM:- ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ

ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਕਿਵੇਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ?

ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਯੂਰਪੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰੀ ਹੈ ।

ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਪਿਛਲੀ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬਦਲ ਗਈ ਹੈ, ਇੱਕ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਤੋਂ, ਇੱਕ ਦੁਵੱਲੇ ਗਣਰਾਜ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ, ਕਾਰਨੇਸ਼ਨ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਤੱਕ, ਜਦੋਂ ਇਸਨੇ ਆਪਣਾ ਮੌਜੂਦਾ ਰੂਪ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।

ਮੋਟੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ, ਇਹ ਇੱਕ ਅਰਧ–ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਗਣਰਾਜ ਹੈ, ਜੋ 3 ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ:

ਵਿਧਾਨ, ਸੰਸਦ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ;

ਕਾਰਜਕਾਰੀ, ਜੋ ਸਰਕਾਰ ਹੈ ਨਿਆਂਇਕ, ਅਦਾਲਤਾਂ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਗਣਰਾਜ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵੀ ਹਨ,ਜੋ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਵਿਚੋਲੇ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਮਦੇਰਾ ਅਤੇ ਅਜ਼ੋਰੇਸ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰ ਖੇਤਰ ਹਨ , ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਹਨ।

ਇਸ ਗਣਰਾਜ ਦਾ ਜਨਮ

ਤੀਜਾ ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਗਣਰਾਜ, 25 ਅਪ੍ਰੈਲ 1974 ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ , ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਅਤੇ ਕਾਰਪੋਰੇਟਵਾਦ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲੋਕਤੰਤਰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ‘ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਸੀ।

ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਸਥਿਰਤਾ ਦਾ ਦੌਰ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਵੱਖ–ਵੱਖ ਤਾਕਤਾਂ ਨੇ ਨਵੇਂ ਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਸ਼ਕਤੀ ਲਈ ਲੜਿਆ, ਜਿਸਨੂੰ PREC ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ 25 ਨਵੰਬਰ 1975 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੌਜੂਦਾ ਗਣਰਾਜ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਸਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ

ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੇ ਕਈ ਹੋਰ ਸੰਵਿਧਾਨਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਲਈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਸੰਵਿਧਾਨਾਂ, ਪੂਰਬੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ (ਆਰਥਿਕ, ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਬਾਰੇ), 1947 ਦਾ ਇਤਾਲਵੀ ਸੰਵਿਧਾਨ (ਖੇਤਰੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ‘ਤੇ), 1958 ਦਾ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਸੰਵਿਧਾਨ (ਰੂਪਰੇਖਾ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ) ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤਰ) ਅਤੇ 1949 ਦੇ ਜਰਮਨ ਸੰਵਿਧਾਨ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੁਨਿਆਦੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਲਈ)।

ਇਸ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਅਸੈਂਬਲੀ ਨੇ, ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦਿਆਂ, ਰਾਜ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਵਿਚ ਵੰਡਿਆ:

ਇਕ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਉਣ ਲਈ,

ਇਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਲਈ,

ਇਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕਰਨ ਲਈ।

ਇਸ ਨਾਲ ਹਰ ਇੱਕ ਸ਼ਾਖਾ ਬਾਕੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਸੰਤੁਲਿਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਵਿਧਾਨ ਸ਼ਾਖਾ

ਪੁਰਤਗਾਲ ਇੱਕ ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਏਕਤਾਵਾਦੀ ਅਰਧ–ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਗਣਰਾਜ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੰਸਦੀ ਜ਼ੋਰ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਕੋਲ ਕੁਝ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਸਾਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਫੈਸਲੇ ਸੰਸਦ ਵਿੱਚ ਲਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਅਸੈਂਬਲੀ ਆਫ਼ ਰੀਪਬਲਿਕ, ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਪਾਰਲੀਮੈਂਟ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਇਹ ਪਾਰਲੀਮਿੰਟ 230 ਡਿਪਟੀਆਂ ਦੀ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਜੋ 22 ਚੋਣ ਮੰਡਲਾਂ  ਵਿੱਚ 4 ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਚੁਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਚੋਣ ਮੰਡਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਨਾਗਰਿਕ ਪੁਰਤਗਾਲ ਦੇ 18 ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ, ਦੋ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰ ਖੇਤਰਾਂ (ਮਦੇਰਾ ਅਤੇ ਅਜ਼ੋਰੇਸ )ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਸਰਕਲ ਬਾਕੀ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਲਈ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਯੂਰਪ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦੇ ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਲਈ।

ਅਸੈਂਬਲੀ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ (ਜਾਂ ਉਲਟਾਉਣ), ਇਸਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਅਤੇ ਰਾਜ ਦੇ ਬਜਟ ਨੂੰ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦੇਣ, ਅਤੇ ਕਾਨੂੰਨ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ ‘ਤੇ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦੇਣ ਲਈ ਕੰਮ ਅਤੇ ਮਦਦ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਸ਼ਾਖਾ

ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਸ਼ਾਖਾ ਖੁਦ ਸਰਕਾਰ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਪਰ ਰਾਜ ਦਾ ਮੁਖੀ ਨਹੀਂ)।

ਲੋਕ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਵੋਟ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਚੋਣ ਮੰਡਲਾਂ ਦੇ ਡਿਪਟੀਜ਼ ਨੂੰ ਵੋਟ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਨਿਯੁਕਤੀ ਦਾ ਕੰਮ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ।

ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੀਟਾਂ ਵਾਲੀ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਨੇਤਾ ਜਾਂ ਉਹ ਪਾਰਟੀ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਨੇਤਾ ਨੂੰ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਬਣਨ ਲਈ ਸੰਸਦ ਦੁਆਰਾ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਲੈਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।

ਬਾਕੀ ਸਰਕਾਰ ਫਿਰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ  ਦੁਆਰਾ ਚੁਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਮੰਤਰਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਰਾਜ ਸਕੱਤਰੇਤ ਦੀ ਵੰਡ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਸਰਕਾਰ ਸੰਸਦ ਵਿੱਚ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਨੂੰਨ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੰਤਰੀ ਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਫ਼ਰਮਾਨ ਦੁਆਰਾ ਕਾਨੂੰਨ ਪਾਸ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਪਾਸ ਕੀਤੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹਨ।

ਨਿਆਇਕ ਸ਼ਾਖਾ

ਅਦਾਲਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ‘ਤੇ ਨਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਦੇ ਦੋਸ਼ੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕਰਕੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਉਹ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡੇ ਹੋਏ ਹਨ:

ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਅਦਾਲਤ (ਜਿਸ ਕੋਲ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਪੂਰਤੀ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਨ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ),

ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਆਫ਼ ਜਸਟਿਸ ਅਤੇ ਹੇਠਲੀਆਂ ਨਿਆਂਇਕ ਅਦਾਲਤਾਂ,

ਸੁਪਰੀਮ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨਿਕ ਅਦਾਲਤ ਅਤੇ ਹੇਠਲੀਆਂ ਪ੍ਰਬੰਧਕੀ ਅਤੇ ਟੈਕਸ ਅਦਾਲਤਾਂ, ਅਤੇ ਐਕਾਊਂਟ ਅਦਾਲਤ।

ਗਣਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ

ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਰਾਜ ਦਾ ਮੁਖੀ ਅਤੇ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਬਲਾਂ ਦਾ ਮੁਖੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੁਆਰਾ 5 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਅਤੇ ਰਾਜ ਦੀ ਏਕਤਾ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਨ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਨਾਮਜ਼ਦ (ਅਤੇ ਬਰਖਾਸਤ) ਕਰਨ, ਸੰਸਦ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰਨ, ਇਸਦੇਕਾਨੂੰਨਾਂਜਾਂਕਾਨੂੰਨਾਂਨੂੰਲਾਗੂਕਰਨਜਾਂਵੀਟੋਕਰਨਦਾਕੰਮਕਰਦੀਹੈ।

ਇਸ ਲਈ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਸ਼ਕਤੀ ਵਾਲੀ ਸਥਿਤੀ ਹੈ ਪਰ, ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਜਾਂ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰ ਖੇਤਰ

ਇਹ ਅਜ਼ੋਰੇਸ ਅਤੇ ਮਦੇਰਾ ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਟਾਪੂ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸਰਕਾਰੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ, ਖੇਤਰੀ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾਵਾਂ ਅਤੇ ਖੇਤਰੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਹਨ।

ਅਸੈਂਬਲੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਹਰੇਕ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰ ਖੇਤਰ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਅਤੇ ਅਨੁਪਾਤਕ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧਤਾ ਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੁਆਰਾ, 4 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਖੇਤਰੀ ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਖੇਤਰੀ ਸਕੱਤਰਾਂ (ਮੰਤਰੀਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਨਾਲ ਹੀ ਕਈ ਵਾਰ ਉਪ–ਪ੍ਰਧਾਨ ਅਤੇ ਉਪ–ਸਕੱਤਰ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਇਸਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਗਣਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧੀ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਰਾਜ ਦੇ ਮੁਖੀ ਦੁਆਰਾ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧੀ ਅਤੇ ਸੁਪਰਵਾਈਜ਼ਰੀ ਕਾਰਜ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਗਣਰਾਜ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਸੰਗਠਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਤੋਂ, ਇੱਕ ਅਸਥਿਰ ਗਣਰਾਜ ਅਤੇ ਇੱਕ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਤੱਕ, ਪੁਰਤਗਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਆਖਰਕਾਰ ਇੱਕ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ, ਜਮਹੂਰੀ ਅਤੇ ਬਹੁਲਵਾਦੀ ਸ਼ਾਸਨ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।

1975 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਇਹ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ

ਇਸ ਲਈ ਪੁਰਤਗਾਲ ਵਿੱਚ ਲੋਕਤੰਤਰ ਰਾਜ ਹੈ।